نقش واسطه گری هوش معنوی با بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی در سالمندان شهرستان مهریز (یزد)

مقدمه و اهداف امروزه دولت ها موضوع سالمندان را از جهات مختلف پزشکی، روان شناختی، بهداشتی وپرستاری مورد توجه قرار داده اند، با توجه به اینکه تعداد سالمندان رو به افزایش است و به همین دلیل در این دوران مراقبت و نگهداری از آن ها اهمیت ویژه پیدا می کند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای هوش معنوی با بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی سالمندان شهرستان مهریز (یزد) انجام گرفته بود. مواد و روش ها روش مطالعه ی این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش همه ی افراد سالمند شهرستان مهریز بودند که از این تعداد 322 نفر سالمند از طریق نمونه گیری هدفمند جهت نمونه پژوهش انتخاب شدند و برای اندازه گیری متغیرها از پرسش نامه های هوش معنوی  کینگ ، رضایت از زندگی دینر و همکارانش و  بهزیستی روان شناختی ریف  استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل  و تعیین رابطه میان متغیرها از آزمون های آماری: میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و روش تحلیل مسیر استفاده شده است. یافته ها یافته ها نشان داد که بین بهزیستی روان شناختی و هوش معنوی، بین هوش معنوی و رضایت از زندگی درسطح (05/0) رابطه معنادار وجود دارد و بهزیستی روانشناختی قادر به تبیین 39 درصد واریانس از روی رضایت از زندگی و همچنین هوش معنوی قادر به تبیین 45 درصد واریانس از روی بهزیستی روان شناختی می باشد. نتیجه گیری بنابراین نتیجه می گیریم که هرچه هوش معنوی افراد سالمند بیشتر باشد، بهزیستی روانشناختی و رضایت از زندگی در آنها بیشتر می شود و همچنین مؤلفه تولید معنای شخصی در هوش معنوی دارای بیش ترین تأثیر را بر بهزیستی روان شناختی دارد و اینکه هوش معنوی می تواند به عنوان واسطه میان بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی قرار گیرد.